นักร้อง : อุดม แต้พานิช Feat. ดา เอ็นโดรฟีน <br />Producer : อุดม แต้พานิช <br />คำร้อง : อุดม แต้พานิช / สมเกียรติ เมธาพฤทธิ์ <br />ทำนอง : สมเกียรติ เมธาพฤทธิ์ <br />เรียบเรียง : กานต์ ใหญ่สว่าง <br />Sound Designer : ระวี กังสนารักษ์ <br />Mixed & Mastering : ระวี กังสนารักษ์ <br />Chorus : Fucking Hero / ว่าน วันวาน <br /> <br />เพลงนี้มีจุดกำเนิดมาจากเมื่อ 8 เดือนที่แล้ว <br />ผมอยู่ในรถตู้ที่มีกุ้งผู้ช่วยผมเป็นคนขับ <br />ตอนนั้นเราคุยถึงเรื่องอะไรจำไม่ได้ แต่รู้สึกโดน จึงหลุดอุทานออกมาว่า <br />“โห...แม่ง สุดสวิงริงโก้อีโต้บั๊มพ์ไปเลยวะ” <br />ไอ้กุ้งมันถึงกับเหยียบเบรคแล้วหันมาถามว่า “เมื่อกี้เฮียพูดว่าไรนะครับ” <br />“สุดสวิงริงโก้อีโต้บั๊มพ์ไง” กุ้งมันถามกลับมาว่า “มันคืออะไรครับเฮีย” <br />มันทำหน้าตาเหมือนกับว่าที่ผมพูดไปคือ ภาษาสเปน <br />“คือแบบว่า มันประทับใจ มันจ๊าบมากไงมึง” <br />“จ๊าบน่ะพอจะเคยได้ยินครับเฮีย แต่ไอ้สุดสวิงมันมายังไง <br />ทำไมต้องสุดสวิง ริงโก้มันมาเพื่ออะไร แถมยังมีอีโต้อีก <br />แล้วจะไปบั๊มพ์กะใคร” ซึ่งผมก็อธิบายมันไม่ได้เหมือนกัน <br />รู้แต่ว่ามันเป็นคำที่ผมติดปากแล้วก็พูดบ่อยๆ <br />ไอ้กุ้งก็อายุ 30 นิดๆแล้ว มันยังไม่รู้จักคำนี้จริงเหรอวะ <br /> <br />เหตุการณ์นี้มันทำให้ผมได้สติว่า คำพวกนี้มันบ่งบอกยุคสมัย <br />แล้วผมก็เป็นคนตกยุคไปเรียบร้อยแล้ว มันดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ <br />เพียงแต่มันเกิดขึ้นในช่วงวิกฤติวัยกลางคนของผม ผมมองไปข้างหน้า <br />ก็วัยรุ่น มองไปข้างหลังก็คนแก่ แล้วผมติดอยู่ตรงกลางที่มันกลับไม่ได้ไปไม่ถึง <br />แต่คำนี้ก็ยังวนอยู่ในหัวแล้วก็เอาออกจากปากไม่ได้ซักที <br />เวลาเจออะไรที่มันน่าประทับใจสุดๆ ผมก็ยังใช้คำว่า “สุดสวิงริงโก้อีโต้บั๊มพ์” <br />อยู่เหมือนเดิม พอวันนึงที่ผมคิดจะทำเพลงแดนซ์ขึ้นมา <br />คำนี้มันก็ผุดขึ้นมาในหัวเป็นคำแรกทันที มันช่วยไม่ได้จริงๆครับ
